فتنه انگیز جهان غمزه ی جادوی توبود...

فرشته‌ها از زمان خلقت آدم، چنین شور و غوغایی به خاطر نداشتند. ما هم گوشه‌ای به تماشا ایستاده بودیم و رفت و آمد اهل آسمان‌ها را نظاره‌می‌کردیم.
نورعجیبی تمام ملکوت را پرکرده بود. نوری که تابشش، ارواح پریشان را آرامش می‌بخشید.
عجیب بود  که آن نور، با نور عشق که سراسر کائنات را در بر گرفته بود، برابری می‌کرد.
با تمام وجود روحمان را در برابر تابش مهربان آن نور قرار دادیم و سرشار از شورعشقی شدیم که هزاران هزارمولانا قادر به توصیف آن نیستند.
خدایا این چه نوری بود که با نور عشق برابری می‌کرد و این چنین آسمان‌ها را پر کرده بود؟
اتفاقی در شرف وقوع بود، اتفاقی که اهمیتش کمترازخلقت تمامی موجودات ارضی و سماوی نبود.
خداوند همراه نور عشق، نور دیگری آفریده بود که همه عاشقان را سرمست می‌کرد و سرافشان و پای کوبان
آری! نور محمد(ص) آمد تا دلها را مملو از عشقی کند که کوچکترین پرتوی آن قادر است مولاناها و حافظ‌ها و عطارها و بایزیدها و حلاج‌ها و عین القضات‌ها و... بیافریند و دنیا را پر از شور عشق کند.

عالم از شور و شر عشق خبر هیچ نداشت
فتنه‌انگیز جهان، غمزه‌ی جادوی تو بود...